"روح" با "کلمه" ظهور می یابد. مَرکب اش "کلمه" است. تا وقتی چیزی نگفتی، "روح" در تهی مجرد خویش به سر می برَد. هیچ شکلی ندارد. حال آنکه هر "کلمه" شکلی از ارتعاش است. مظهری از وجود است. هر شکل و فرمی کارایی خود را دارد. "کُلُّ یَعمَلُ عَلَی شاکِلَتِهِ". شکل کلمه در سطحی ترین ظهورش در زبان است، مخفی ترش در ذهن است، و اَخفی اش در توجه قلب است. و عمیق تر از آن شکلی ندارد. وقتی "کلمه" از اعماق وجود صادر شود، آن حامل روح است که با ضربآهنگ نَفَس بیرون داده می شود. سری زیر تاج و سری زیر ترک
رستگاری فردی یا جمعی
ترس چه وقت سراغ آدمی می آید؟
کلمه ,روح ,شکلی , ,شکل ,اش ,شکلی ندارد ,در توجه ,توجه قلب ,اش در ,اَخفی اش
درباره این سایت